Het weekend heb ik moeten overslaan om een verhaaltje te maken. In de eerste plaats heb ik het druk met mijn werk. Langzaam begin ik er in te komen. Het programma van Save the Children hier op onderwijsgebied is groot en het duurt even om er goed in te komen. Het is thans rustig in Kabul, nadat iedereen geschrokken was van de schietpartij op de President lijkt de rust hier te zijn weergekeerd.
Bovendien, Vrijdag heb een groot feest meegemaakt. Een collega van het kantoor ging zich verloven en we waren uitgenodigd op het verlovingsfeest. Ik dacht dat gaat een uurtje duren, maar nee hoor, we waren er om een uur in de middag en om negen uur in de avond stonden we buiten. Er waren ongeveer 400 bezoekers. De mannnen in een groot huis met tuin, de hele middag thee drinken, koekjes eten en praten, en de vrouwen apart in een ander huis met tuin, en van hetzelfde laken in pak. Het was erg gezellig en ik heb vele nieuwe mensen leren kennen. Om acht uur gingen de nog overgebleven mannen naar het huis van de vrouwen en toen kon ik ook de verloofde van mijn collega zien en haar feliciteren.
Zaterdag ben ik voor het eerst buiten Kabul geweest. We reden vijftig kilometer naar het noorden en kwamen in het bergdorpje Istalif. Een heel oud dorpje met lemen huizen, het leek erg op die oude dorpjes in Zuid Frankrijk. Een oud centrum van wijnbouw, maar dat is natuurlijk nu allemaal voorbij...........Het uitzicht was geweldig, de grote Shomali vlakte spreidde zich voor ons uit en op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Hindu Kush.
Het is nog steeds niet duidelijk wanneer ik voor het eerst naar het zuiden van Afghanistan kan gaan om de nieuwe onderwijsprojecten te gaan bekijken. De veiligheid in het zuiden schijnt nog niet goed te zijn, dus dat kan nog wel even duren.
In het weekend ga ik verder schrjven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten